Jakub Matusiewicz

Jakub był wesołym, energicznym, pełnym talentów i pasji chłopakiem. Ukochanym pierwszym synem. Dla młodszego brata Marcina był wzorem i inspiracją. To za jego przykładem brat zdecydował się wybrać akordeon, jako wiodący instrument. Kuba natomiast po skończeniu wałbrzyskiej szkoły muzycznej w klasie akordeonu, rozpoczął studia w Szkole Muzyki Nowoczesnej we Wrocławiu. Kochał muzykę, grał na wielu instrumentach, uwielbiał grać w koszykówkę i wspinać się na ściance. Szczególną miłością darzył rodzinne Sokołowsko. Miał przed sobą całe życie, wiele planów i niespełnionych marzeń…

Na granicy życia i śmierci

Wszystko to runęło jak domek z kart, kiedy dzień po swoich 20. urodzinach uległ tragicznemu wypadkowi. – Nie wiemy, co się dokładnie wydarzyło. Młodość nie zastanawia się, nie czuje strachu. Nie wiemy dlaczego Kuba był z kolegą na dachu wysokiego budynku. Powinęła mu się noga i z ogromną prędkością zsunął się ze stromego dachu – wspomina jego mama Basia. Moment, w którym dowiedziała się o wypadku zapamięta na całe życie, choć pewnie chciałaby wymazać go z pamięci. – Zadzwonił do mnie kolega, który mieszka w tym budynku. Wracał właśnie do domu, gdy zobaczył, że na trawniku leży nieprzytomny Kuba. Zatelefonował do mnie i wezwał pogotowie. Gdy przyjechaliśmy na miejsce Kuba już był w karetce. Wtedy jeszcze żyliśmy nadzieją, że wszystko będzie dobrze…

Jego ręce i spodnie były całkowicie pozdzierane, ale Kuba podczas upadku nie złamał sobie ani jednej kosteczki. To uraz głowy okazał się katastrofalny. Rozległy i nieoperacyjny. Zniszczone zostały obszary odpowiedzialne za myśli, uczucia, nadzieje, ale i za najprostsze kontrolowane odruchy.

– Nie ma szans, żeby nawet intensywna rehabilitacja sprawiła, żeby Kuba wrócił do nas. On nie wie, że żyje – tłumaczy tata. – Lekarze nie zostawili nam złudzeń. W 15-stopniowej skali Glasgow Kuba ma jedynie 4 punkty. Przy 3 punktach ludzie są odłączani od aparatury medycznej, w celu pobrania narządów. Nasz syn jest więc na granicy życia i śmierci. Działa pień mózgu odpowiedzialny za bicie serca i za oddychanie. Ale Kuba nie ma świadomości i mamy tylko nadzieję, że nie odczuwa żadnego bólu.

Opieka jest bardzo kosztowna

Dziś Kuba wciąż przebywa na OIOMie. Rodzice spędzają z nim każdą możliwą godzinę podczas odwiedzin. Chcą podjąć próbę rehabilitowania syna, ale i tu sprawa jest skomplikowana. Szukają specjalistycznego ośrodka, który zaopiekuje się chłopakiem po wypisie ze szpitala.

– Niestety, tu na przeszkodzie znów staje nam skala Glasgow. Specjalistyczne ośrodki rehabilitacji neurologicznej przyjmują pacjentów, u których wskaźnik jest wyższy niż 6 punktów. Ale nie poddajemy się – tłumaczy pan Robert, tata Kuby. – Chcemy się skupić na tym, żeby był jak najlepiej zaopiekowany. Niestety, z tym wiążą się ogromne wydatki, które mogą przekraczać 20 000 zł miesięcznie. Nie wiemy też, jak długo będziemy musieli zapewnić Kubie takie wsparcie. Czy to będzie rok, czy dłużej? Kuba ma młody i bardzo silny organizm, więc taki stan może trwać latami.

Kuba do tej pory nie odzyskał świadomości i być może nie odzyska jej już nigdy, uszkodzenia mózgu są zbyt rozległe. Na chwilę obecną wymaga wsparcia oddechowego przez respirator, karmiony jest przez PEG, wymaga całkowitej opieki medycznej i pielęgnacyjnej 24 godziny na dobę.

– Koszty związane z zapewnieniem mu specjalistycznej opieki są ogromne i nie jesteśmy w stanie sami sobie z tym poradzić. Dlatego zwracamy się z prośbą o pomoc do wszystkich, którzy są w stanie wesprzeć nas w zapewnieniu Kubie podstawowej opieki, jakiej teraz wymaga. Musimy zawalczyć o syna – przecież cuda się zdarzają… A jeśli nie, to błagamy, pomóżcie nam sprawić, by nasz syn odchodził w godnych warunkach – apelują rodzice Kuby.

Wesprzyj zbiórkę na rzecz Jakuba:

https://www.siepomaga.pl/Jakub Matusiewicz